Przedstawione poniżej treści nie mają charakteru promocyjnego. Ich wyłącznym celem jest edukacja i podniesienie poziomu wiedzy odbiorcy na temat zdrowia. Należy jednak pamiętać, że żadna z informacji nie może zastąpić porady lekarskiej lub konsultacji z farmaceutą.
Biegunka lubi pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie, na przykład tuż przed rozmową kwalifikacyjną czy ważnym wystąpieniem. Podporządkowuje sobie wszystko, nie pozwala chodzić do pracy ani szkoły i więzi chorego w domu. Normalnością jest więc odliczanie dni do jej końca. Ile może trwać biegunka i czy zawsze możemy ją leczyć samodzielnie?
O biegunce mówimy, gdy luźny lub płynny stolec oddawany jest 3 lub więcej razy na dzień. Przyczyn tej przykrej dolegliwości może być całe mnóstwo, jednak zdecydowanie najczęściej są to zatrucia toksynami bakteryjnymi, zakażenia wirusami (np. rotawirusami czy adenowirusami) lub bakteriami (m.in. Salmonella, Shigella, Campylobacter, Escherichia coli). Dochodzi do nich w wyniku spożycia żywności skażonej wydalinami chorej osoby, poddanych nieprawidłowej obróbce termicznej jaj lub mięsa chorych zwierząt lub w wyniku wypicia zanieczyszczonego drobnoustrojami niepasteryzowanego mleka. Znacznie rzadziej czynnikiem bywają pasożyty takie jak Giardia lamblia albo Entamoeba histolytica (pełzak czerwonki). Oprócz drobnoustrojów rozwolnienie może wynikać z alergii pokarmowej – reakcji uczuleniowej na spożycie produktu zawierającego alergeny, zaburzeń wchłaniania (celiakia), chorób zapalnych jelit, problemów hormonalnych (przyspieszona perystaltyka jelitowa w nadczynności tarczycy), nasilonego stresu albo obfitego objadania się słodyczami (cukier ściąga wodę do jelita) lub rzadziej bardzo tłustymi potrawami (zwykle jednak muszą temu towarzyszyć zaburzenia trawienia lub wchłaniania). Spożycie nieświeżego lub egzotycznie dla nas przyprawionego jedzenia (podróże zagraniczne) również bywa powodem biegunki. Wśród przyczyn nie sposób pominąć także leków. I nie chodzi tutaj tylko o ich przedawkowanie i związane z tym zatrucie. Znacznie częściej jest to po prostu działanie niepożądane właściwie przyjmowanego leku np. antybiotyku czy leków na nadciśnienie tętnicze.
Chorując zadajemy sobie pytanie, ile może trwać biegunka u dorosłego, a ile u dziecka. Otóż nie ma tutaj rozróżnienia ze względu na wiek. Biorąc pod uwagę czas trwania, biegunkę dzielimy na :
W przeważającej większości przypadków rozwolnienie pojawia się nagle i ustępuje samoistnie po 1-3 dniach będąc wynikiem zatrucia lub infekcji. Oprócz rozluźnionych stolców mogą pojawić się bóle brzucha, wzmożone pragnienie, suchość w ustach i osłabienie. O ile u młodej, niechorującej przewlekle, dorosłej osoby ostra biegunka nie budzi niepokoju i spokojnie można leczyć ją w domu, o tyle u dziecka, osób starszych i schorowanych zawsze wymaga czujniejszej obserwacji. Nie oznacza to od razu konieczności hospitalizacji, a jedynie uważności i szybkiej wizyty lekarskiej, gdy stan chorego się pogorszy. Z konsultacją u specjalisty nie należy natomiast zwlekać w przypadku małego dziecka, towarzyszącej gorączki, zmniejszenia ilości oddawanego moczu (sugeruje to znaczne odwodnienie), zawrotów głowy, zauważalnego spadku masy ciała (zwłaszcza u dzieci), krwi lub ropy w stolcu, ostrych bólów brzucha czy towarzyszących wymiotów. Słabo nasilona, ale długotrwała biegunka (≥ 30 dni) może być symptomem przewlekłej choroby (m.in.: zespołu jelita drażliwego, celiakii), dlatego wymaga szerszej diagnostyki, której nie da się rzetelnie przeprowadzić bez lekarskiego nadzoru.
Uzupełnianie płynów i elektrolitów to podstawa leczenia biegunki. Ile trwa ta przypadłość - to kwestia sugerująca jak duże jest ryzyko odwodnienia - oczywiście im dłuższa i intensywniejsza, tym większe, czasami wymagające nawet dożylnego nawadniania. W aptekach dostępne są (bez recepty) doustne płyny nawadniające, które pozwalają uzupełnić utracone wraz ze stolcem płyny i jony takie jak sód, potas i chlor. Zawierają także glukozę dostarczającą organizmowi energii na czas walki z chorobą. Jest to szczególnie istotne w przypadku towarzyszących wymiotów, które uniemożliwiają przyjmowanie posiłków.
Jeśli tylko chory może jeść, zalecana jest lekkostrawna dieta. Wbrew powszechnemu myśleniu, w ostrej, infekcyjnej, biegunce głodówka nie jest wskazana. Właściwy pokarm stymuluje regenerację nabłonka błony śluzowej jelit i przyspiesza ustępowanie rozwolnienia. Korzystne jest spożywanie ryżu, makaronu, ziemniaków, bananów, jogurtów i gotowanych warzyw. Po probiotyki (zawierające np. bakterie Lactobacillus, również dostępne bez recepty) warto sięgnąć podczas i po zakończeniu kuracji antybiotykowej, a także profilaktycznie przed podróżą w odległe zakątki świata, zwłaszcza jeśli dotyczą krajów o niskich standardach higienicznych. W czasie choroby nie zapominajmy też o odpoczynku i wysypianiu się, bo wtedy zachodzi najintensywniejsza regeneracja organizmu.
Wszystkie sytuacje, wymienione wyżej jako wymagające konsultacji lekarskiej, nie powinny być leczone na własną rękę, a jedynie pod nadzorem specjalisty.
AUTOR:
Lek. Irena Wojtowicz
Bibliografia:
1. P.Daniel, E. Małecka-Panas, M. Szczepanek, J. Mrukowicz, Biegunka, Medycyna Praktyczna, 10.08.2020 (dostęp: 01.07.2021).
2. T.Mach, A.Cieśla, Biegunka infekcyjna, Medycyna Praktyczna dla Pacjentów, 20.03.2014 (dostęp: 01.07.2021).
Szczepy Lactobacillus rhamnosus obecne w produkcie leczniczym Lakcid Forte, podobnie jak inne bakterie kwasu mlekowego kolonizują śluzówkę jelit i normalizują skład mikroflory przewodu pokarmowego zwłaszcza po jego wyjałowieniu w wyniku stosowania antybiotykoterapii.
Nie należy przypisywać produktowi Lakcid Forte działań oraz zastosowań innych niż wskazane w punktach 4.1 oraz 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego.
Produkt Lakcid Forte wskazany jest do stosowania:
